Twój wpis totalnie nic nie wnosi, co to znaczy "scena powinna być na środek" ?
Proszę cię nie pisz takich bredni, że wystarczy 30cm bo wprowadzasz ludzi w błąd.
Prawda jest taka, że mało kto ma warunki, aby zapewnić kolumnom głośnikowym odpowiednią przestrzeń zarówno po bokach, za nimi jak i przed nimi, dlatego też idzie się po prostu na kompromisy.
Co do ustawiania kolumn to rozumiem, że chodzi ci o ich wyogniskowanie i w tym przypadku wszystko zależy primo od kolumn, czyli ich rozdzielczości, a co za tym idzie ich umiejętności ogniskowania źródeł pozornych oraz pozostałej części toru, czyli elektroniki, gdyż jak wiadomo może ona ograniczać zdolności kolumn bądź odwrotnie, kolumny mogą stanowić ograniczenie dla elektroniki (o kablach już nie wspominając). Równolegle owszem grają, ale tylko kolumny z bardzo dobrą rozdzielczością. Może przytoczę swój przykład, gdzie KEF LS50 skręcone są zaledwie o 10 stopni a scena jest w pełni uporządkowana z doskonałym ogniskowaniem źródeł pozornych.
Żeby tego było mało, to odległość między kolumnami wynosi 3m i nie ma w tym żadnego przypadku, gdyż chodzi o to, żeby znaleźć balans między rozdzielczością a barwą dźwięku, czyli ten moment gdzie siadasz, włączasz muzykę i wiesz, że to jest to czego szukałeś i wierz mi na słowo, tego momentu nie da się przegapić
Może nie będę się już za mocno mądrzył bo tak to pewnie odbierzesz, ale może wkleję bardzo trafny i fajny opis prawidłowej sceny dźwiękowej:
"Prawidłowa scena ukształtowana jest W GŁĄB, z wyraźną LOKALIZACJĄ instrumentów, obecnych bardziej ZA LINIĄ głośników niż przed nimi. Scena powinna być GĘSTA w środku, ale z instrumentami ODKLEJONYMI od siebie. Instrumenty na scenie powinny być ODSEPAROWANE WARSTWOWO (przestrzennie, holofonicznie, w głąb), a nie liniowo (stereofonicznie, wszerz). Prawdziwe oderwanie dźwięku od głośników nie polega na jego wyrzuceniu do przodu i „rozlaniu” przed i pomiędzy dwiema kolumnami. Zamiast tego powinniśmy mieć wrażenie, jakby każdy instrument był odtwarzany z OSOBNEGO głośnika, o całkowicie ODMIENNEJ barwie i głośności, stojącego w konkretnym miejscu w trójwymiarowej przestrzeni przed słuchaczem. Każdy z tych wirtualnych głośników emituje ze swego miejsca WŁASNĄ falę dźwiękową która rozchodzi się niezależnie od innych i stopniowo zanika w przestrzeni wokół słuchacza. Fale te nakładają się na siebie, ale jakby w INNYCH WYMIARACH, gdyż pozostają całkowicie czytelne i nie zagłuszają się wzajemnie. Nie krzykliwy chaos, lecz uporządkowany spokój. Nie masywna ściana dźwięku, ale OSOBNE delikatne głosy.
Układ tych wirtualnych głośników powinien odzwierciedlać ustawienie mikrofonów względem instrumentów w nagraniach „jednoprzestrzennych” (akustycznych) lub/oraz ilość i wzajemny układ ścieżek na konsolecie w studiu nagraniowym. Opisuję tu poziom reprodukcji osiągalny jedynie w systemach wyczynowych, ekstremalnie rozdzielczych i przezroczystych."
.......z tymi systemami wyczynowymi przesadzili
